کوش آداسی

کوش آداسی که در زبان ترکی به معنای جزیره پرندگان است، در خلیجی عالی در منطقه دریای اژه ترکیه واقع شده است و به خاطر آب درخشان فیروزه ای دریای اژه، سواحل شنی وسیع، آفتاب درخشان و اسکله بزرگ با ظرفیت 600 نفر شناخته شده است. قایق های یک شهر باستانی باشکوه در کنار آن قرار دارد، افسس با میلیون ها بازدیدکننده از تورهای هر سال. این شهر تنها 80 کیلومتر (50 مایل) از فرودگاه عدنان مندرس در ازمیر فاصله دارد. دهکده ها و هتل های لوکس متعددی در سواحل آن قرار دارند و صدها رستوران غذا از سراسر جهان و البته غذاهای ترکی که یکی از لذیذ ترین غذاهای جهان است سرو می کنند. همچنین تعداد زیادی هاستل، دیسکو، کافه، کافه تریا، میخانه و "شب های ترکی" وجود دارد.

کوش آداسی خاکی بودن آن را حفظ کرده است و هنوز هم می توان غذاها و پانسیون های ارزان قیمت را در شهر یافت. بسیاری از مغازه‌ها با مسافران صدها کشتی کروز که برای یک یا دو روز پهلو می‌گیرند، تجارت سریعی انجام می‌دهند و فرصت کافی برای سفر به افسوس و خرید دارند.
جزیره کوچک گوورسین آداسی (جزیره کبوتر) در مرکز شهر با یک گذرگاه به سرزمین اصلی متصل است. محیط رمانتیک آن شامل یک باغ گل به خوبی نگهداری شده است که قلعه بازسازی شده قرن 14-15 را احاطه کرده است که یک کافه تریا را در خود جای داده است.

سواحل نزدیک به شهر در طول تابستان بسیار شلوغ می شوند. اگر آرامش بیشتری را ترجیح می دهید، به پارک ملی شبه جزیره دیلک، در حدود 28 کیلومتری (17 مایلی) از کوش آداسی بروید. همچنین می توانید با کشتی های معمولی روزانه به جزیره یونانی ساموس بروید.

اخیراً بسیاری از خارجی ها برای تعطیلات یا بازنشستگی خود در کوش آداسی و اطراف آن ملک خریداری کرده اند. این منطقه به ویژه برای اتباع بریتانیایی و ایرلندی تبدیل به یک منطقه محبوب شد.

تاریخ کوش آداسی

در حدود 2000 سال قبل از میلاد، مردمی که از للک، کاریا و لیدیا می آمدند به عنوان یک جامعه در دامنه های کوه پیلاو ساکن شده بودند. بعدها یکی یکی با واحدهای شهرک پیگاله، ماراتسون، نئوپولیس و پانیونیون زنده شدند. یونی ها و بعداً رومی ها توسط افسوس که به تسلط روم در آمدند، در این سرزمین ها زندگی می کردند.

کوش آداسی امروزی، در قرن شانزدهم توسط ونیزی ها به عنوان یک مستعمره تأسیس شده است. قلعه در جزیره کوچک به منظور برج نگهبانی در زمان بیزانس ساخته شده است. در قرون وسطی کوش آداسی توسط ونیزی ها و ژنوایی ها اداره می شد که نام اسکالا نوا را به خود گرفته بودند. شهر برای محافظت در برابر خشونت دزدان دریایی، با دیوارهای قلعه احاطه شده بود.

در دوره اسکالا نوا، ارمنیان بر تجارت مسلط بودند، یونانی ها و یهودیان به آنها پیوسته بودند. با جنگ مانزیکرت (مالازگیر) در سال 1071، ترکان سلجوقی در آناتولی گسترش یافتند. ساسا بیگ در جریان تشکیل امپراتوری های ترک در سال 1304، مرجع کوش آداسی و اطراف آن بود. محمت بیگ پس از مرگ ساسا این مجاورت را به آیدینگولاری متصل کرده بود.

 اگرچه ساکنان کوش آداسی، کوچ نشینان آسیای مرکزی و دور از تجارت دریایی بودند، اما در مدت کوتاهی مانند افسوسیان دریانوردی را آموخته بودند. آنها با غنایمی که در نبردهای دریایی به دست آورده بودند، راحت زندگی می کردند. کیلیچ ارسلان این شهر را به دولت سلجوقی اضافه کرد و اسکالا نوا دوباره در سال 1186 به دروازه صادرات آناتولی تبدیل شد. سلطان ییلدیریم بیازیت به آیاسلوق (در شهر سلجوق) به امپراتوری خود ملحق شد و در آغاز قرن پانزدهم اینجا یک شهر عثمانی شد. . تامرلان تصمیم گرفت کل آناتولی را تحت حاکمیت خود بگیرد، اما زمانی که نتوانست آیاسولوگ را تصاحب کند، قلعه را به آتش کشید که در آن سربازان عثمانی مقاومت کردند و کلیسای سنت ژان به شدت آسیب دید. کوش آداسی با Celebi محمت اول دوباره به امپراتوری عثمانی جمع شد و تبدیل به یک منطقه شد.

در پایان جنگ جهانی اول، دولت عثمانی شکست خورد، بنابراین کوش آداسی با عهدنامه ای در اختیار ایتالیایی ها قرار گرفت و تحت حکومت آنها شهر پر از ترک، یونان، یهودی، ارمنی شد. اکثر این اقلیت ها در 7 سپتامبر 1923 پس از جنگ استقلال به رهبری آتاتورک کشور را ترک کردند. زمین‌های بین گوزل‌کاملی و سلجوک، املاک یونانی‌ها که طی توافق مبادله اقلیت‌ها بین یونان و ترکیه بازگشته بودند، در ازای املاکشان در آنجا به مهاجران ترک داده شد. همین کار توسط دولت یونان انجام شد. این مهاجرت بین سالهای 1941 تا 1955 بود.

کوش آداسی به موازات افسوس در تاریخ و سکونتگاه های اطراف آن زندگی می کند. مناظری که دارای ارزش های تاریخی و گردشگری در داخل و اطراف شهر هستند عبارتند از: آگورا پانیونی، حمام رومی، تپه ایلیکا، اسکالا نوا، پیگاله، قلعه کادی، برج اندیز، نئوپولیس، آبراه ها، آنیا، ملیا، صومعه کورسونلو، کاروانسرای اوکوز محمت پاشا. قلعه در جزیره کبوتر، باروهای اطراف شهر، خانه های کوش آداسی، کالیجی، مساجد، حمام های ترکی، بندرگاه قایق بادبانی و پارک ملی دیلک.